Restaurant Napoli in Haarlem, 14-01-2012
Al sedert 1966 gevestigd in Haarlem en met de nodige uitbreidingen en verbouwingen nu een heel groot Italiaans restaurant dat qua inrichting sedert het midden van de jaren 70 van de vorige eeuw niks meer veranderd heeft.
Retro alom en ook de bediening voelt zo aan met heel veel op trolleys aan de tafel ter plekke klaargemaakte of afgemaakte gerechten.
We beginnen met een glas witte huiswijn dat ook heel retro in een 1 persoons-karafje wordt geserveerd en al snel volgt er een bordje met broodjes en (knoflook)boter.
Een enorme menukaart komt vervolgens op tafel, die overigens geheel in stijl met kunstbloemen in een vaasje is aangekleed:
Voorgerechten:
Trudie koos als voorgerecht de Melanzana in Carozza: gebakken aubergines gegratineerd met tomaat, mozzerella, parmigiano en basilicum:
Voor Paul als voorgerecht de Sauté de Vongole: venusschelpen bereid met witte wijn, knoflook
en peperoncino:
Hoofdgerechten:
Daar gingen ze bij Trudie de fout in, want ze had Spezzatino di Manzo alla Pizzaiola besteld (gesneden ossenhaas met olijven, kappers, knoflook, oregano in een pikant gekruide tomatensaus geserveerd met penne en dagverse groenten) maar ze kreeg uiteindelijk Spezzatino di Manzo al Pepe, gesneden ossenhaas in een romige pepersaus geserveerd met spaghetti en verse groenten op haar bord.
We hadden al vrij lang moeten wachten op de hoofdgerechten, dus geen zin dit weer terug te sturen en Trudie vond het toch ook wel lekker. (getourneerde worteltjes...bistrostijl jaren 70....).
Voor Paul als hoofdgerecht de Astice all' Palermitana, een halve kreeft met schelpdieren op zwarte spaghetti bereid in een pittige saus van cherrytomaten van de Vesuvio.
Op een trolley werd de kreeft voor ons door de ober met witte rubber chirurgenhandschoenen ontleed:
En vervolgens met zwarte spaghetti en mossels en vongole op het bord geserveerd:
Een nagerecht sloegen we over, maar we sloten wel af met voor Paul een prima dubbele espresso (doppio) met daarbij een sambuca en om te proeven ook een gratis slokje sambuca nero:
Trudie sloot af met een cappuccino en een retroglaasje limoncello:
Al met al een blik terug in het verleden met vooral veel poespas en show, maar niet echt kwalitatief goed eten. Bediening die ook erg weinig aandacht besteedde aan de gasten en plichtsmatig hun werk deed.
Misschien dat we er over 46 jaar wel weer een keer naartoe gaan, maar voorlopig staat deze gelegenheid zeker niet in de top van in onze favoriete Italiaanse restaurants van Haarlem.